Opzoutûh!!

Het is een vreemd gezicht. Ons uitzicht. Normaal was het rolgordijn van oma omhoog getrokken, maar sinds kort blijft het omlaag hangen. We wierpen geregeld een blik op haar huisje. Dankzij die blik konden we haar die keren helpen, toen ze gevallen was en niet overeind kon komen. Of dat het donker bleef of juist lang licht. Afwijkingen van de gangbare situatie, die ons even deed controleren of er iets aan de hand was. Of haar even bijstaan, omdat er weer een verkoper met gladde praatjes voor haar deur stond. Haar thuishulpen kwam soms ook even naar hier voor informatie. Die tijd is dus voorbij.
Vanmorgen stond de oudste dochter van oma voor de deur. Wat denk je?  Ze kwam vragen of wij soms wat spullen van haar moeder wilden hebben! Eerst voor dieven uitgemaakt worden en dan dit. Gelukkig voor haar had Sonja de deur opengedaan en niet ik. Ik had me beperkt tot : "Opzoutûh!" Toen Sonja haar van repliek gediend had vanwege eerdere beschuldigingen, bood ze haar excuses aan. Even later kwam dochter nummer twee ook aankakken. De schreeuwlelijk, die mij ook al zo onbeschoft had benaderd toen ik oma's cv op een zaterdagavond had gerepareerd. Ook zij bood haar excuses aan voor haar geschreeuw en de beschuldigingen aan het adres van Sonja. Volgens haar zouden wij misbruik hebben gemaakt van hun moeders psychische situatie en het huisje hebben 'leeg getrokken'.
Nu rust het allemaal opeens op een misverstand. Ja, ja. Voor mij zijn het respectloze teven. Ja, ik gebruik dat woord 'teven' louter vanwege de manier waarop ze tegen hun moeder tekeer gaan en haar behandelen; hondsgedrag. Gelukkig bijten blaffende teven ook niet. O ja, toch nog een vraag van hen : of we misschien wisten waar oma haar pasje van de Milieustraat bewaarde. Opzoutûh!! Na ruim 7 jaar vervelend gedrag kom je er bij mij niet af met een 'sorry hoor'.