Het was gisteren een stralende dag. Tijdens de middagwandeling met Fenna zag ik veel mensen op de fiets en wandelend van de zon genieten. Bij een groot kruispunt waar twee provinciale wegen elkaar kruisen, bleven we staan omdat Fenna wat gras wilde eten. Dat doet ze soms. Waarschijnlijk omdat ze zich een geit voelt of een koe of paard. Dieren verkeren blijkbaar soms ook in een identiteitscrisis, net als sommige mensen. Maar voor mij is en blijft Fenna een hond. Terwijl Fenna stond te grazen zag ik aan de andere kant van de weg twee stellen aankomen. Een ouder stel op de fiets en een dito duo lopend. Beide stellen wachtten met oversteken naar de middenberm totdat het verkeer dat toestond. Op de middenberm aangekomen moesten ze weer wachten op verkeer uit de andere richting. Terwijl er een vrachtwagencombinatie aan komt rijden, 80 km/uur is daar toegestaan, steken de beide wandelaars toch over! Ik schrok van die actie en kreeg direct een paniekaanval. De chauffeur remde zichtbaar af (de cabine dook naar beneden) en drukte aanhoudend op de claxon. Het getoeter leidde bij de man van het stel enkel tot een wegwerpgebaar. De vrachtwagen passeerde hen op nog geen meter nadat ze overgestoken waren.
Toen het stel mij passeerde zag ik aan hun gezichten, dat ze geschrokken waren. Ik vroeg wat brutaal : "Bent u soms levensmoe?" Mevrouw bleef strak voor zich uitkijken, meneer keek mij heel even aan maar zweeg. Ze liepen door. Het stel op de fiets passeerde even later. De vrouw keek naar mij en schudde haar hoofd. Maar dat was misschien vanwege het feit dat Fenna daar gras stond weg te vreten.
