Tegen het eind van de ochtend ben ik even naar de loods gegaan. Niet op de fiets hoor. Ik ben weliswaar voorstander van in beweging blijven, maar ik ga me niet het leplazarus trappen als het niet nodig is. Dus even met de vierwieler. Als ik zeg 'even' dan bedoel ik een uur of zo. Ik wilde alleen een boiler strippen. Zo'n vat zit opgesloten in piepschuim met daar omheen een metalen band. Boven en onder is de boel afgesloten met kunststof deksels. Ik begin met het verwijderen van de koppelstukken. Daarna slijp ik de metalen wand door en verwijder die. Dan zijn de beide deksels aan de beurt. So far so good. Pas dan begint het zwoegen : de piepschuim
isolatielaag van het koperen vat afbikken. Dat is een kwestie van blik op oneindig, verstand op nul en met het sop onder de oksels en tussen de benen en in de bilnaad en dan maar bikken. Gezeten op een multifunctionele kruk. En dan vooral rustig blijven en denken dat alles van tijdelijke aard is.
Het opruimen van al die stukjes en snippers piepschuim is ook een crime. Dus ook dat hoort bij de klus en onder de eerder genoemde ellende. Maar niets is mooier dan wanneer de klus geklaard is. Hoera!
Ik was tijdig weer thuis.
