Met enige trots mag ik zeggen dat Sonja en ik een waar team zijn. We vullen elkaar telkens weer aan. Onze samenwerking gaat zelfs zo ver, dat we op veel gebieden hetzelfde denken en/of doen. Zoals gisteren toen ik 's morgens in gedachte een keuzemenu door mijn hoofd liet gaan. Op dinsdagen komen kleinkinderen eten, vandaar. Zonder over mijn keus voor de bloemkool gesproken te hebben, kwam Sonja met zo'n kool thuis. Het komt geregeld voor, dat ze dingen doet of voorstelt, die ik eerder ook in gedachte had.
Als ze boodschappen doet of elders hulp biedt, doe ik iets anders op huishoudelijk gebied wat ook gedaan moet worden. Dat kan van alles zijn, want ik ben van vele markten thuis. Ik huldig ook het standpunt, dat ik als medebewoner ook consumeer en meewerk aan vervuiling. Ik vind het geen goed gevoel, wanneer zij aan de slag is en ik niets doe. En ik doe het met plezier. Radio aan of een cd afspelen voor een leuk muziekje en dan aan de slag.
En mocht er iets geopperd worden of gebeuren waar de ander niet mee eens is, dan wordt daarover gesproken. Polariserend gedrag is ons vreemd. Logisch, want we zijn geen pubers meer. Ik ken volwassenen die zich nog steeds zo gedragen : "O, doe jij dat? Dan doe ik lekker dit." We doen elk op onze beurt liever wat water bij de wijn. Geven en nemen dus. Zo hebben we niet alleen samen, maar ook als individu onze 'werkzaamheden' en liefhebberijen en momenten voor onszelf.
Ander blogs en websites
▼