Ze heeft voor mij een verrassing gekocht. In een supermarkt. Het is bakbloedworst. Niet zomaar een paar schijven, zoals in menige super aangeboden wordt, maar een heuse worst. Oet Twente. Geen joekel, maar eentje van een mooi formaat en een gewicht van 500 gram. Als ik er schijfjes van zou snijden zijn ze ongeveer half zo groot als die van de supermarkt. Het is weer erg lang geleden dat ik bakbloedworst gegeten heb. Dat ligt niet alleen aan mijn slecht geheugen, hoor. Sonja houdt mijn slechte gewoontes gelukkig ook in de gaten. Ik eet de worst op brood. Met gebakken ui of, heel soms, een schijfje appel. Mmm.
