Naar Slagharen

Het aantal besmetting groeit zoals verwacht. Het valt mij wel op, dat men nu het woord besmetting hanteert. Geen ic opnames en geen doden. Of is de pijp inmiddels leeg? Wij verblijven in een gebied dat als code groen bekend staat. Het is hier dus nog veiliger dan in Flevoland, zeggen ze. Het valt ons op dat er weliswaar regels zijn, maar men gaat er vrij ontspannen mee om.
Vandaag maar weer op de fiets gestapt. Dit keer hebben wij weer zo'n 30 km weggetrapt. Er stond wel een flinke wind, maar gelukkig reed Sonja voorop. 😁 We zijn via een mooie landelijke route naar Slagharen gefietst. Gisteravond hebben we de route met behulp van een kaartje uitgestippeld.

De nummers van de knooppunten hebben we vervolgens genoteerd op een speciaal kaartje. Dat kaartje ging in de telefoonklem op het stuur van Sonja's fiets. We zijn veel boerderijen onderweg gepasseerd, met vee. Meestal melkvee, maar ook enkel varkens, kippen of geiten. Vooral de geur deed ons herinneringen ophalen. Sonja van de boerderij van haar oma en opa in Zoeterwoude en ik van die van mijn klasgenootjes in mijn geboortedorp en uiteraard de boerderijen van Braat en Wolk.
Het leuke van het rijden via de knooppunten is, dat een bepaald dorp via de gewone weg 2 km rijden is, terwijl via de knooppunten de afstand 5 km kan zijn. Goed voor het incasserings- en doorzettingsvermogen. In Slagharen

hebben we gepauzeerd. Met koffie en later een uitgebreide lunch.
Op de terugweg kwamen we lang het Ponypark / pretpark. Een rare gewaarwording als je weet dat we daar ooit met de auto naar toe gereden zijn. Om de kleinkinderen te vermaken. Nu dus op de fiets. Onderweg zijn we nog even bij een kringloopwinkel gestopt. Sonja ging kijken en kopen, terwijl ik buiten met Fenna in de zon wachtte. Met alle bruine gevolgen van dien voor mij. Op deze route kwamen we langs fraaie huizen met flinke gazons. Het schijnt hier de gewoonte te zijn om over zo'n gazon een elektrische 'schildpad' te laten grazen.