Wat ons nou onderweg opvalt, is het aantal mensen op de fiets dat chagrijnig kijkt. Ze groeten ook niet. Zouden ze soms als taakstraf fietsen hebben gekregen? Vanmorgen, toen we van de weg een fietspad opreden, reed een jong stel als wij (dus op leeftijd) zo'n 20 รก 30 meter afstand. Toen ze ons naderden hoorde ik meneer mopperen : "Ja hoor." Het was een vrij smal fietspad, waarop de kar van Fenna zo'n beetje de hele breedte besloeg. Het betrof maar een kort stukje, maar voor meneer kort genoeg om te mopperen. Hij wilde per se passeren. Zijn vrouw maande hem tot rust. Toen het mogelijk was, week Sonja met de kar wat naar rechts en kon de mopperkont passeren. Hij zei zowaar : "Dank je wel." Als ik zo ga reageren op de weg, dan mag Sonja mij aan de ketting leggen. Nu iedereen weer aan het werk is en de scholen van start gegaan zijn, zien we vooral ouderen op het fietspad. Ook op de racefiets en ook met chagrijn. Wat wel een verademing was, was de manier waarop een groepje op een racefiets mij een keer passeerde. Meneer aan kop zei vriendelijk dat er nog meer volgden. De middelste, een vrouw, zei dat er nog 5 achter haar (aan?)zaten. De laatste zei dat ze de laatste was (ze loog niet) en bedankte mij. Kijk, zo kan het toch ook. Heel anders dan loeihard voorbij razen en schreeuwen, zoals de meeste eikels op racefietsen doen. Want daar word ik bijna chagrijnig van.
Ander blogs en websites
▼