Vandaag zitten we weer in de schaduw. Natuurlijke schaduw van bomen en struiken. Dat is een heel andere koelte dan die van onder een parasol of zonnescherm. De grond onder mijn blote voeten is ook heerlijk koel. Vlak naast onze bus staan bomen en struiken. Ze vormen al snel schaduw. Er staat een grote trampoline. Ik heb me er maar niet op gewaagd. Straks lig ik half in de kreukels dubbelgevouwen in dat net en moet Sonja de brandweer bellen. Maar dat springding blijft wel trekken. Gek hè?
In de schaduw, op de koele grond, heb ik vandaag Sonja's pakezel Stella schoongemaakt en hier en daar van een druppeltje olie voorzien. Ik had me voorgenomen subiet te stoppen, zodra ik zou gaan zweten. Dus was ik na 5 minuten al gestopt. Maar na een korte pauze en een paar tandjes lager in de versnelling heb ik de klus toch geklaard. Het interessante van zo'n poetsbeurtje is, dat je eventuele schade en/of slijtage eerder ziet. In dit geval enkel wat gebruikssporen met bijna 5.000 km op de teller.
