Nadat wij vanmorgen door het bekende Dorspbos hadden gewandeld, waar Fenna haar behoefte doet en waar het niet opgeruimd hoeft te worden, keerden we via een bekende route weer huiswaarts. Bij een gazon aangekomen, waar een meneer zijn beide bouviers laat poepen zonder de boel op te ruimen, snuffelt Fenna een een tak in het gras. Aan haar houding zie ik al dat ze weer op markeren uit is. En ja hoor, zittend op de tak perst ze er de laatste druppels uit haar geleegde blaas. Op dat moment hoor ik iemand roepen : "Meneer, meneer!" Als ik om kijk zie ik een jongeman van mijn leeftijd op mij afkomen. Hij vraagt vriendelijk of ik mijn hond niet op het gazon wil laten poepen. Intussen speurde hij het stukje gazon af, waar Fenna even had zitten druppelen. Ik vertel meneer over onze wandel- en dus uitlaatroute en dat we weer op weg zijn naar huis. Ook Fenna's gedrag om te markeren legde ik hem uit. Gelukkig begreep meneer mij, want hij heeft vroeger ook honden gehad. Ik voegde eraan toe, dat ik ongelukjes altijd keurig opruim. We namen daarna vriendelijk afscheid van elkaar.
Ik heb het ook anders meegemaakt. Die keren werd er al op voorhand gescholden en geschreeuwd tegen mij. Na uitleg kreeg ik geen excuses te horen.
