Zo'n 58 jaar geleden

Amigoe di Korsou 1962

Tijdens die zeer gezellige reünie op Curaçao in 2018 met mijn voormalige buurjongen en -meisjes, kwam natuurlijk ook de gezinssamenstelling in de jaren 1962 - 1963 ter sprake. Dat onderwerp leidde ertoe, dat de geboorte van mijn jongste zus (vandaag 58 jaar geleden) ter tafel kwam. Mij werd het hoe en wat gevraagd, omdat er toch een waas van geheimzinnigheid rond die zwangerschap heerste. Ik vertelde toen hoe het zat. Nou ja, hoe die situatie in mijn geheugen van toen was opgeslagen.
Wij, jongens, werden er op een zonnige dag plotsklaps door een schoolvriendje op gewezen, dat mamma zwanger was. We reageerden nogal boos op die 'laster'. We kregen subiet mot met schoolvriend Mike. Maar we hielden ons in, want Mike Staal was een ervaren judoka. Ik weet niet meer of die bekendmaking aanleiding was voor mijn moeder ons naar de dominee te sturen voor een lesje seksuele voorlichting, of dat er een andere reden was. Misschien waren onze reacties of vragen daarover de aanleiding. Hoe dan ook we kregen seksuele voorlichting! De onthullingen van het voortplantingsgedrag van de mens vond op een woensdagmiddag plaats in een ruimte aan de achterzijde van de Emmakerk. Vol spanning en testosteron luisterden wij, pubers, naar dominee Terschegget.
Ik kan van die hele middag me slechts één uitspraak van de dominee herinneren. Hij zei al vrij snel : "Wij mensen doen het niet zoals de hondjes op straat." Het kan zijn dat ik die opmerking verkeerd interpreteerde. Maar ik zag dus twee honden voor me, waarvan de een de ander voortduwde. Dat was alles wat ik me van die middag kan herinneren. Voor de rest heb ik me nogal verveeld gevoeld.
Toen een meer ervaren vriendje daarvan hoorde, nodigde hij ons uit voor een middagje bijles. Judoka Mike, bracht ons naar de koenoekoe ergens in de buurt van de Schuttersweg. Daar bleven we bij een kleine kudde

kabritus (geiten) staan en begon Mike met de les. Wijzend op hitsige bokken die geiten beklommen, legde Mike uitvoerig uit, wat daar gebeurde en welke de overeenkomsten waren met het voortplantingsgedrag van mensen. We luisterden met ingehouden adem, rode gezichten (door de tropische zon) en enigszins opgewonden (ja, ik geef het toe) naar Mikes uitleg.
Later, veel later moet ik bekennen, dacht ik nog even aan die uitspraak van de dominee over die hondjes. Toen wist ik het zeker : de arme man had in tegenstelling tot vriend Mike een fantasieloos seksleven. Of slappe knieën.