Ruim dertig jaar heb ik in een wereld geleefd, waarin mensen ('gebruikers' en 'opdrachtgevers') duidelijk moesten aangeven wat ze wilden. In veel organisaties moesten ze er ook voor tekenen, anders deed ik geen volgende stap. Dat was om oeverloze discussies, talloze veranderingen en oneindige projecten te voorkomen. In mijn beleving werkte die methode prima. Hoe anders is het in privé situaties, waarin ik iets voor anderen wil doen.
Er zijn mensen die heel simpel een verzoek indienen of een opdracht geven. Zoals een nieuwe luifel, een onkruidvrije tuin, een andere schutting enzovoort. Dat vind ik het prettigst werken, omdat ik zelf invulling kan geven aan de uitvoering. Uiteraard rekeninghoudend met de eisen en wensen en een eventueel beschikbaar budget.
Er zijn ook mensen die geen besluit kunnen nemen. Ja, ze nemen wel besluiten, maar komen daar voortdurend op terug. Zelfs als we dan zover zijn, dat de boodschappenlijst (eindelijk) klaar is, wordt die zelfs in de winkel door de opdrachtgever weer in twijfel getrokken. Dan beginnen we weer bij Af. Zelf weet ik al lang wat de oplossing zou moeten zijn, maar echt een definitief Ja krijg ik dan niet.
Als ik dan uiteindelijk aan het werk ben, komen er nog steeds andere ideeën bij de opdrachtgever opborrelen. Maar dan heb ik gelukkig last van mijn doofheid. In sommige gevallen stuur ik zo'n iemand weg. Een beetje vreemd, als je als opdrachtgever in je eigen huis door een 'vreemde' wordt weggestuurd. Haha! Ik heb ook meegemaakt, dat na oplevering van het werk iemand het toch helemaal anders wilde. Ja, die mensen zijn er ook. Die kunnen zich geen beeld vormen van het gewenste, totdat ze het zien. En toch, net zoals tijdens mijn loopbaan, zijn al mijn privé-projectjes op tijd en binnen het beschikbare budget naar tevredenheid van de gebruikers gerealiseerd.