Aan de thee

Een glas gewone thee (dus zonder zo'n kunstmatig smaakje), een theelepeltje honing en wat citroensap. Da's voor mij lekker thee! Thee die overigens in een pot gezet wordt. Dus geen bakkie stress-thee voor mij. Je weet wel : heet water in een glas en vervolgens zo'n zakje met nepthee vier keer op en neer halen, roeren en drinken. Ja drinken, dus niet genieten.
Door de jaren heen heeft de theemuts voor mij een heel andere betekenis gekregen. Dat is voor mij iemand die stress-thee maakt.

Op het kaartje staat de vraag : wat is jouw favoriete genre boeken? Ik dacht gelijk aan gesloten boeken. Zowel letterlijk als figuurlijk. Ondoorgrondelijke zaken boeien mij namelijk ook niet. Als ik er toch niets van zal begrijpen, hoef ik er ook geen kennis van te nemen. Zonde van mijn kostbare tijd. Ik lees erg selectief, gericht. Meestal als ik ergens mee aan de slag wil gaan, wat nieuw voor mij is. Of als naslag als ik iets aan het uitzoeken ben. Sinds mijn eindexamen in 1969 heb ik nauwelijks nog een boek gelezen. Dat was te wijten aan de exameneisen. Ik moest voor elke taal verplicht boeken lezen. Zestig Nederlandse en 40 per vreemde taal. Dus 180 boeken. Tja, toen werd het lezen mij afgeleerd. Dus ik kan de vraag van het theezakje niet beantwoorden.