Veel gezeur van niet-Nederlanders doet me denken aan de verjaardagsfeestjes van onze kids bij ons thuis. Er werden soms ook vriendjes en/of vriendinnetjes uitgenodigd, die er heel andere opvattingen op nahielden. Maar ja, wij hielden ons aan onze opvattingen en regels.
Na een spelletje staat zo'n vriendinnetje te huilen, want thuis mag ze altijd winnen. Jammer dan, je bent nu niet thuis. Maar je mag weer naar huis als je het niet zint hier. Dus zeg het maar. Ze koos eieren voor haar geld. Voor een vriendje werden we gewaarschuwd, "want hij gooit altijd met het eten." Na de ontvangst heb ik het vriendje alvast gewaarschuwd : "Er wordt hier niet gegooid met eten. Als je dat toch doet, vlieg je eruit." Aan zijn gezicht zag ik al dat hij dacht : "Dat bepaal ik zelf wel." En ja hoor, meneer kreeg zijn stukje taart en gooide ermee. Ik greep hem in zijn nekvel en zette hem buiten de deur. Doei, ga maar naar huis! Nee, geen leuke straf zoals op de gang staan of op de trap zitten of zo.
Hetzelfde gold voor een tiener die dacht dat ik een van zijn vriendjes was, toen ik hem bij ons thuis op zijn gedrag aansprak. Ook wegwezen!
Zo deden en doen we dat. Je past je maar aan en anders opzouten. Zouden Rutte c.s. ook moeten doen. Dan zou het hier in Nederland een stuk rustiger zijn in plaats van partijen tegen elkaar in het harnas jagen.