Mijn lijstje met onbetrouwbaar volk heb ik trouwens afgelopen week weer kunnen uitbreiden met wat CU mensen. Je weet wel, mensen die zondags in de kerk zitten en doordeweeks van God los zijn. Ik had ze al vanaf de eerste ontmoeting al zo ingeschat. Ik kreeg een heel apart gevoel van binnen. Wat een christelijke huichelaars, zeg. Liegen en bedriegen alsof het heel gewoon is. Ook tegen elkaar. De kids doen daar driftig aan mee. Het wordt hen met de paplepel ingegoten. Afgrijslijk gewoon. Maar vanmorgen zaten ze weer in de kerk vroom te wezen. Ik heb er niets mee.