Toen ik dit las, moest ik weer even slikken. Nee, de tranen bleven weg. Ik begin er dus al wat aan te wennen. Er zijn lieden, die vinden dat ik niets over schrijfwijze / taalgebruik mag zeggen. Doe ik dat wel, dan noemen ze mij een kommaneuker of een naar mens. En dus niet een taalpurist of een docent of iemand die graag anderen wat vooruithelpt, want dat klinkt allemaal wat aardiger. En zo is men liever niet. Zelfs niet als ik begin met de schrijver van dit oproepje een tip te geven over een mogelijk adresje. In het algemeen is het zo, dat steeds meer mensen niet aangesproken wensen te worden op fouten. Is het dus beter ook te zwijgen, wanneer ze willen oversteken als het niet kan? Of is daar ook al een ongeschreven regel voor? Als er een fiets aankomt wel zwijgen en anders toch maar niet?
Ooit kreeg ik een folder in de vorm van een menukaart in de bus van een nieuw Turks restaurant. De kaart bevatte heel veel taalfouten. Omdat ik het initiatief van de ondernemer op prijs stelde, heb ik de kaart gecorrigeerd en bij het restaurant afgegeven. De eigenaar schold mij niet uit voor kommaneuker, bemoeial, kritische pinda of rare Chinees. Nee, meneer de Turk was erg blij met mijn actie en bood mij een gratis etentje aan voor twee personen.
