Wat ik toen niet wist, was dat hij oorspronkelijk op een ander adres in ons dorp woonde. In een straat waar de jeugd (en dus ik ook) op een zeker huisnummer geregeld belletje trok. Dat mocht, want daar woonde immers een NSB'er, werd gezegd. Ik heb die mensen op dat adres nooit gezien. Ik was al een oudere tiener, toen ik meer vernam over onze inmiddels overleden Duitse buurman. Tot mijn opluchting woonde hij niet in het huis met dat nummer. Hij woonde aan het begin van die bewuste straat.
Hij was een militair, een Rijks Duitser noemde men zo'n iemand toen, maar volgens hem een goede. Hij had mensen geholpen te ontsnappen aan arrestaties en was anti-nationaal socialistisch. Hij heeft diverse keren moeten opdraven om zijn goede gedrag tijdens de oorlog aan te tonen. In hoeverre hem dat gelukt is, weet ik dus niet. Voor hem en zijn eerder overleden vrouw (die ik nooit gezien heb) hoop ik van wel. Meneer kwam mij erg sympathiek over. Ik hoorde in de jaren 50 ook al over 'aardige' Duitse militairen. En ach, er waren immers ook nare Nederlanders gedurende de oorlog.