Oké, er is veel stress op de wereld. Mijn vader zou zeggen : "Ze lijken gek geworden." Hij had gelijk. Zoals hij op veel gebied (achteraf gezien) gelijk had. Hij mag dan geen uitgebreide schoolopleiding gehad hebben, hij kon wel de tekens aan de wand lezen.
Jaren heb ik op de motor woon-werkverkeer gereden. En natuurlijk ook de trips. Naar mate de tijd verstreek ben ik me onveiliger gaan voelen op de weg. Dat begon al in de jaren 90. Ik moest alsmaar alerter zijn en steeds meer anticiperen. En vooral..... mezelf onder controle houden. Dus ik heb nooit overwogen een trap tegen een autoportier of een klap tegen een zijspiegel te geven. Als motorrijder ben je erg kwetsbaar. Ik heb de motor vaak beschouwd als mijn potentiële moordenaar. Zelfbeheersing en veiligheid dus voorop.
Automobilisten die geen afstand hielden, zich niets aantrokken van verkeersregels en door met hoge snelheid te rijden ervan uitgingen, dat anderen hen voorrang moesten geven, het zijn er nogal wat. Er was ook sprake van pesterijen. Stapvoets rijdend tussen de files zagen ze mij aankomen. Dus werd de ruimte tussen de auto's vlug smaller gemaakt. Of deed men het portier even open. Dat soort gedrag bleef niet beperkt tot de avondspits. Ook 's morgens bevonden zich dit soort mensen op de weg. Blijkbaar met een chagrijnige kop op weg naar werk. "Mensen, mensen, zoek toch een andere baan", dacht ik vaak.