In veel klantenbestanden komen coderingen (softwareontwikkelaars noemden ze piefjes) voor, die meer informatie over de klant inhielden. Zoals een slecht betaalgedrag of dat een klant niet meer dan tot een x bedrag mag bestellen / kopen, of dat de goederen onder rembours of enkel tegen contante betaling geleverd mogen worden of dat de actuele financiële status van de klant eerst gecontroleerd moet worden enz.
Later kwam ik ook coderingen tegen bij uitzendkrachtgegevens. Ik heb zelfs meegemaakt, dat men een (huids)kleurcode wilde hanteren. Dat was omdat bepaalde klanten liever geen getinte uitzendkrachten wilde inhuren. We hebben toen geweigerd die code softwarematig in te voeren. Ook bij andere organisaties wordt heftig gecodeerd. Zelfs bij een vakbond waar ik gewerkt heb. Daar werd de huidskleurcode gecamoufleerd door een regiocode. Zoals het Middellandszeegebied (voor Turken, Marokkanen, Egyptenaren enz.) of het Zuid Amerika voor Surinamers en Antillianen. Zo weet ik ook dat mensen die verdacht worden van of zich schuldig gemaakt hebben aan verzekeringsfraude ook een piefje in hun basisgegevens krijgen. Een code die aangeeft : let op, deze klant heeft ons een of meer keren bedonderd! Nu hoorde ik dat men bij de Belastingdienst ook cliënten die als (vermeende) fraudeurs bekendstaan van een piefje voorziet. Ook weer zo'n 'let extra op!' code. Een afdruk van alle cliënten met zo'n piefje leidt tot een 'zwarte lijst'. Net zoals de zwarte lijsten die uit klantenbestanden worden afgedrukt / gepresenteerd.
Zelf vind ik die piefjes niet zo'n probleem. Wij hadden ook klanten in de winkel, die enkel bij vooruitbetaling iets mochten bestellen. Zij hebben nooit geklaagd over hun privacy en/of discriminatie. De gecodeerde organisaties en/of mensen vormen immers een bedrijfsrisico?
