Toen ik haar, de Zuid Koreaanse Kang Jimin, de eerste keer een Engelstalig liedje hoorde zingen, moest ik onwillekeurig terugdenken aan een gesprek. Dat gesprek vond plaats toen ik als vrijwilliger voor Vluchtelingenwerk actief was. Ik sprak in het Engels met een Chinees stel. Zij spraken (volgens hen) ook Engels, maar ik verstond er toen geen snars van vanwege het accent. Ik stelde voor dat ze hun vragen zouden opschrijven. Maar hun handschrift was voor mij ook onleesbaar. Het werd een zeer moeizaam gesprek, maar ik heb ze toch kunnen helpen. Het nummer brengt me terug op de zolder in het huis van mijn opa eind 1963. We waren net terug van Curaçao. Eerder uitgebracht door The Cascades, zoals we dat nog op Curaçao dankzij Radio Hoyer konden horen. Het nummer was later niet op de Nederlandse (piraten) zenders te horen, want Rob de Nijs moest nu eenmaal een hit krijgen via het betere jatwerk. Omdat ik het origineel eerder en vaker had gehoord, vond ik het nummer van De Nijs niet zo indrukwekkend.