Het gebeurt steeds vaker, dat sprake is van jonge criminelen. Ik schrik als ik lees over een 14 jarige jongen die met een vuurwapen mensen overvalt. Of een joch dat iemand bij een pinautomaat met een steekwapen aanvalt. De verschuiving in leeftijd is een direct gevolg van de verloedering van onze maatschappij. Ouders die weigeren hun kind op te voeden. Vandaar de toename van vakantiekampen. "Dan zijn we weer een paar weken van ons kind af", is vast de gedachte.
Als 14 jarige was mijn droom een bromfiets te gaan rijden. Door de groeiende pamper-cultuur hebben tieners tegenwoordige heel andere ambities. Op straat opgedaan door afwezig ouderschap. Om de situatie te verergeren (lees : te pamperen), gaan er stemmen op om die jongeren niet in een politiecel op te sluiten. "Daar raken ze getraumatiseerd van", aldus de argumentatie. Weer dat zielige gedoe. Ik heb liever, wat dat betreft, een getraumatiseerde tiener, dan een criminele. Als tieners zich graag als 'volwassenen' willen gedragen, moeten ze ook zo behandeld worden. Daar leren ze meer van dan die aaien over hun lege hoofden. Ook vanwege onze strafmethodes is ons landje een paradijs voor criminelen geworden. Ze komen van heinde en verre om naar hier te komen.