Vandaag was het dan zover. Eindelijk kon ik mijn nieuwe lasmachine gaan proberen. Het is een eenvoudig, doch modern machientje bedoeld om met elektrodes te lassen. Zoals bekend ben ik meer een soort 'bakker' (die er niets van bakt) dan een amateur lasser. Toen ik het apparaat had geïnstalleerd en mezelf van beschermende hulpmiddelen had voorzien, ben ik voorzichtig begonnen. Van onze zoon heb ik een laskap geleend. Eentje die automatisch verduistert wanneer de lasvlam begint te branden. En weer helder wordt wanneer ik stop met lassen. Erg handig. Zelf heb ik een soort masker met een zeer donker glaasje erin. Dat ding moet ik voor mijn gok houden als ik las. Maar om te beginnen moet ik er langs kijken. Met dat ouderwetse masker met handgreep had ik altijd een hand tekort. Ik heb ook echte leren handschoenen gekregen. Omwille van een beter gevoel heb ik vandaag de gewone werkhandschoenen aangehouden. Die zijn dunner.
Ik ben gewoon
meters eh... centimeters gaan maken met het nieuwe apparaat. Er lagen nog wat oude ijzeren strips. Daarvan heb ik er een in de bankschroef geklemd en ben toen gaan 'lassen'. Wat een verschil met het vorige apparaat, zeg! Veel gemakkelijker. Maar ach, er zit wel 40 jaar ontwikkeling tussen beide apparaten. Het nieuwe is veel lichter van gewicht en last fijner, omdat ik hem veel gemakkelijker en nauwkeuriger kan instellen. Dankzij de elektronica. Ik ga de komende periode flink oefenen. Nu ik beide handen vrij heb, wil ik met de linker hand de lasdraad beter gaan sturen. Met één hand zwabbert ie nog al heen en weer. Niet vanwege de drank, hoor.
