Ik puzzel graag. Gewone Zweedse, maar ook cryptogrammen. 's Avonds, wanneer er voor mij geen interessant tv programma is, puzzel ik. Ik lig half op de bank, met de puzzel op het kussen. Bijna liggend maak ik dan de puzzel. De laatste tijd gaat het me steeds moeilijker af. Dat ligt niet aan mijn denkvermogen, hoor. Nee, dat ligt aan Tom. Onze huiskater Tom vindt mijn puzzelblad een zeer aantrekkelijke uitnodiging als slaapplaats te gebruiken. Vaak ben ik zo verdiept in het denkwerk, dat ik opeens een paar poten met witte sokken (hij wel) op mijn puzzelblad zie verschijnen. Als ik opkijk, zie ik Toms kop met een blik die zegt : "Hoi baas, ik ga hier even liggen hoor." Het is duidelijk geen vraag, maar een mededeling. Waarom ie mij toch 'baas' noemt weet ik niet. Misschien heeft Fenna hem dat verteld of gewoon om te slijmen.
Als ik niet puzzel slaat Tom ook vaak toe. Ik hoef maar even mijn plaats te verlaten of Tom pikt hem in. Oké, lekker warm. Vaak kijkt hij mij aan met een blik die zegt : "Is er soms wat?" Maar ach, zolang Tom mij 's morgen en de rest van de dag geregeld groet met zijn 'Miauw!' kan ie nog wat potjes bij mij breken. Ik ben best wel een dierenvriend. Ik doe geen vlieg kwaad, tenzij ie bij mij in de buurt komt. Geldt trouwens ook voor muggen. Soms plaag ik Tom. Dan roep ik : "Tom, Tom!" En als ie dan met een slaperige kop mij aankijkt, zeg ik : "Ze willen je wakker maken!" Als kattenblikken konden doden, dan...
