Acht keer 26 schroeven

Vanmorgen zat ik op een zolder speciale opbergbakken te demonteren. Het zijn van die rijdende bakken met een schuine kant, zodat ze mooi onder het dakbeschot passen. Ze staan op vier zwenkwieltjes. Het was weer zo'n k-klusje, waarvoor ik mijn verstand op nul en mijn blik op oneindig moest zetten. Hoewel, ik moest wel blijven opletten dat ik niet naar beneden zou vallen. Het is namelijk een zolder met zo'n vlizotrap. Voordat je het weet stap je in een (trap)gat. Ik vergeet nogal wat. Naarmate ik ouder word, is het vallen gênanter en risicovoller. Dus besloot ik plaats te nemen in het trapgat, met de kont op de zoldervloer en beide voeten op een tree. Zo ben ik bezig geweest met dat klusje. Nee, ik heb niet telkens de schroeven geteld. Dat leek me nogal demotiverend.
Maar ook dat klusje lukte weer. Vervolgens hebben wij, mijn workmate en ik, lampen verwijderd uit alle vertrekken. En weet je wat? Ik leef nog! Haha! Dus geen : het is zwart en het hangt aan het plafond....Antwoord :  Wimmie! Nee hoor, ik blijf voorzichtig bezig. Dit keer kwam ik wel kroonsteentjes tekort, om de open draden af te dekken.
We hebben van boven naar beneden alle vertrekken nagelopen en definitief opgeleverd. Er staat nu nog wel een flinke hap spullen beneden. Maar die kunnen met weinig gesjouw zo in de aanhangwagen gegooid gelegd worden. We hebben daar weliswaar anderhalve week de tijd voor, maar willen het deze week af hebben. Nu is de oude man moe. Morgen is weer een dag. Deo volente.