Afgelopen periode heb ik een paar keer een uitnodiging afgeslagen. Alle keren ging het erom ergens te gaan eten. Erg leuk natuurlijk, maar helaas eet ik dan nauwelijks. Ik zit dan meer op het puntje van mijn stoel om het restaurant te kunnen ontvluchten. Vanwege de paniekaanvallen eet ik nauwelijks. Als ik een bestelling ga afhalen, vind ik dat al lastig. Niet dat ik er tegenop zie, maar het wachten daar in die ruimte.
Soms is het erg sneu om zo'n uitnodiging af te moeten slaan. Ik bedoel : het is immers een zeer mooi gebaar en dan lijkt mijn afwijzing nogal onverschillig. Gelukkig is er nu veel meer begrip voor.
Er zijn ook momenten waarop ik me zo gewoon / goed voel, dat ik wel naar binnen ga. Dan zie ik wel hoe het daar binnen verloopt. Het liefst zit ik ergens buiten. Het komt ook vaak voor, dat we samen iets in de auto eten en/of drinken. Dat is net zo gezellig en daar heb ik geen last van de drukte.