Omdat haar zoon, een middelbare scholier in Amerika, een werkstuk moest schrijven over nationale vlaggen, werd mij vragen over onze nationale driekleur gesteld. Onder andere over het ontstaan en het gebruik van de vlag. Hier is het niet zoals bijvoorbeeld in Amerika, waar aan bijna elk huis de stars and stripes wappert. Ik begreep dat de vlag daar mag blijven wapperen zolang ie goed zichtbaar is. Dus ook 's nachts als er een lamp op schijnt. Die vlag staat voor vrijheid. Waar die van ons voor staat weet ik eerlijk gezegd niet. Dat is net als met het klimaat : Daar zijn verschillende theorieën over.
Ik heb verteld, dat onze vlag vaak bij gebouwen van de overheid hangt. Dat is gewoon. Net als op feestdagen. Maar ik moet hier niet met onze nationale driekleur spontaan door de straat gaan lopen zwaaien. Dan komt het woord 'nationalist' als snel om de hoek kijken. Een vlaggetje als embleem op een (al dan niet zwarte) jack is ook al not done geworden. Soms krijg ik het gevoel alsof onze nationale driekleur door een bepaalde groep gestolen is. Net als het mooie lied 'Mijn Nederland' ('Waar de blanke top der duinen.') Het zijn symbolen geworden van nationalisme, bijna vreemdelingenhaat. Zeggen bepaalde mensen. Vreemd, want dat liedje heb ik als kind geleerd en gezongen. Zomaar de vlag uithangen kan niet meer. Tenzij er een schooltas bij hangt of een ooievaar. De vlag halfstok hangen is hier geen probleem. Wel het gevolg van een probleem.
Ik mag hier wel op willekeurige momenten met een oranje vlag staan wapperen. Oranje staat immers voor sport en dan mag het. Toch heeft de NSB geprobeerd het oranje in onze vlag te krijgen. Maar dat heeft koningin Wilhelmina verhinderd. Ze gaf de voorkeur aan de huidige kleuren. Dus... lastig allemaal. Ik blijf vlaggen en 'Mijn Nederland' een mooi lied vinden. De oudjes hebben wat problemen met het tempo :