Een Duitse kinderpsychiater (M. Winterhoff) gaat los op de manier, waarop men al langere tijd met kinderen omgaat. Ik kan hem wel gelijk geven. Zijn visie heb ik vertaald met hulp van Google.
Kinderen zijn geen kleine volwassenen
Een grote doorn in het oog van deze psychiater is de term autonoom, d.w.z. onafhankelijk leren. Omdat hij ervan overtuigd is dat dit niet mogelijk is voor kinderen - het heeft zelfs het tegenovergestelde effect: als kinderen geen volwassene hebben die ze bij de hand neemt en hen de weg wijst, kan hun psyche zich volgens de specialist niet goed ontwikkelen.
Het resultaat: mensen blijven een leven lang in hun peuter-psyche zitten. Dit betekent dat ze niet in staat zijn om te relateren en te werken als volwassenen en emotionele en sociale vaardigheden missen. Ze herkennen ook geen vaardigheden zoals werkhouding, een gevoel van stiptheid en structuren en processen - bovendien is de mobiele telefoon volgens Winterhoff voor hen belangrijker dan de klant. Gaat het belletje al rinkelen?
Geen ontwikkeling zonder instructies
Om vooruitgang te boeken heeft een kind motivatie van een volwassene nodig. Iemand die zegt: "Kom op, probeer dit!" De specialist veroordeelt ten stelligste het concept van open onderwijs, waarin kinderen moeten kiezen aan welke taken ze willen werken: "Gezien de keuze kiezen kinderen wat ze al kunnen doen", weet hij - net zoals het bij volwassenen ook het geval is.
Winterhoff is ervan overtuigd dat volwassenen die kinderen in een open klas willen plaatsen hun eigen wensen en gevoelens op de jongeren projecteren: "In de psychoanalyse wordt dit projectie genoemd". Het kind wordt zo de avatar van de volwassene, die hij vervult met zijn eigen behoeften. Dat is de reden waarom de volwassenen die dit soort onderwijs ondersteunen ook het gevoel hebben dat ze de kinderen 'bevrijden'. Een voorbeeld van de psychiater: een kind moet een trui aantrekken omdat de moeder het snel koud heeft.
Digitale media prima, maar pas vanaf tien jaar.
Volgens Winterhoff bevordert de vroege confrontatie met digitale media "narcistisch en egomaniakaal gedrag" bij kinderen. Ze bevestigden het in hun peuterwereldbeeld: "Ik veeg, dus er gebeurt iets". Dit zorgt voor blijvende tevredenheid, wat er op zijn beurt weer toe kan leiden dat kinderen de indruk krijgen dat ze op elk moment alles kunnen krijgen wat ze willen - en tegelijkertijd alles kunnen controleren.
Staren naar mobiele telefoons leidt kinderen ook af van directe ervaring en directe communicatie. Winterhoff eist daarom: "Kleuterscholen en basisscholen moeten digitale oases zijn". In plaats van kinderen aan te moedigen om te digitaliseren, moeten ze volgens de expert tegen hen worden beschermd.
Hij legt ook uit dat ze dit in haar latere leven niet zal beperken - integendeel: "Een persoon met een ontwikkelde psyche kan omgaan met elke technologie waarin hij geïnteresseerd is". Veel meer, vervolgt hij, we hebben volwassenen nodig die ideeën hebben, vooruitziend zijn en creatief denken.
Zoals het er nu voorstaat, gaan kinderen en dus het land richting domheid en dus naar de knoppen.