Je maintiendrai (Ik zal handhaven) staat in ons nationale wapen gegrift. Die tekst kan er onderhand wel uit. Er zijn weliswaar regels, maar handhaving ervan ontbreekt. Het is overigens een maatschappelijk verschijnsel, om het vooral over handhaving te hebben. Daarnaast verruimt de overheid kwesties als drugsgebruik. Het aantal schietpartijen in het openbaar is flink gestegen. Achter de feiten aanhollen, symptoombestrijding, water naar de zee dragen. Kortom, zinloos optreden. Ik hoor helemaal niets over de zaken bij de bron aanpakken : (her)opvoeden. Het respect is zo goed als verdwenen. Normen en waarden sterven uit. Wie wil er nu nog docent worden? Opvoeders vinden veel goed, zolang ze zelf maar geen last hebben van de gevolgen. En als dat toch gebeurt, wijzen zij eenvoudig naar het kind met de woorden : "we hebben haar/hem niet meer in de hand." Niet meer? Zo'n kind is nooit n de hand gehouden wegens een grenzeloze opvoeding. Lekker gemakkelijk dus.
Sprekend over handhaving zie ik ook bij de handhavers zelf een vorm van verval. Respect moet verdiend worden. Dat is lastig wanneer de cultuur bij handhaving zelf weinig respect in zich heeft. Gevallen van fraude, drugsgebruik enz. Veel pestgedrag op de werkvloer van de handhavers leidt o.a. tot het afreageren tijdens de dienst buiten op 'ongehoorzame' burgers. De frustraties spatten er dan vanaf. Met gevolg : buitenproportioneel optreden en rechtszaken, ziekteverzuim en recent zelfs een zelfmoord. Een maatschappelijke cultuuromslag ware beter. Beginnend in de opvoeding.