Foto's maken

met de Rolleiflex en

Thuis hadden we een fototoestel. Een Rolleiflex. Als kind vond ik het al een mooi en interessant apparaat. Het zat in een bruin leren etui. Aan de voorzijde had het zwart gelakte apparaat twee lenzen, boven elkaar geplaatst. Een kleine en een iets grotere. Aan de bovenkant kon je het toestel voor gebruik openen. Dan klapten een paar klepjes open en verscheen er een schermpje. Ik moest heel goed kijken om het beeld te kunnen zien. Aan de zijkanten van het toestel zaten een paar knoppen om scherp te stellen en een slinger, bedoeld om het filmrolletje een stukje verder af te draaien. Naar een schoon stukje voor een nieuwe foto.
Met dat toestelletje zijn heel wat fotootjes gemaakt. Totdat mijn pa op Curaçao een spiegelreflexcamera kocht; een Voigtländer Bessamatic. Een voor die tijd (begin jaren 60) tamelijk duur toestel (een technisch hoogstandje!), dat op dat mooie eiland echter een stuk goedkoper was. Hij maakte daar veel foto's mee. Veel in zwart wit, want kleurenfoto's waren toen nog prijzig. Veel foto's dus. Soms tot vervelends toe moesten wij poseren. "Daar heb je pa weer met zijn

met de Voigtländer gemaakt

camera", dacht deze puber toen. Niet wetend, dat niet veel later anderen een soortgelijke gedachte en/of opmerking zouden maken over mij.
Fotograferen werd alsmaar populairder. Er verschenen veel eenvoudige toestellen op de markt. Begin jaren 70 kocht ik namelijk zelf ook een spiegelreflexcamera. Een Zenit-E! Ja, ja, een Rus en dat tijdens de Koude Oorlog. Het was weliswaar een goedkoop toestel, maar hij maakte prima foto'. Ik kocht er nog extra lenzen bij, want de draad was standaard. Na al die jaren van fotograferen hoor ik af en toe : "Hé, hoe kom jij aan die leuke foto?" Tot op heden zijn veel foto's die ik gemaakt heb nog ongezien.
Voor zijn overlijden schonk mijn vader mij zijn fototoestel. Ik had inmiddels een digitaal toestel gekocht. Ik heb pa's fototoestel daarom aan een zus geschonken, die ook veel fotografeert. Na verloop van tijd ben ik met een kleine digitale camera foto's gaan maken. Dat bevalt me nog steeds het beste. Overigens vind ik dat smartphones ook erg mooie foto's kunnen maken. Maar ja, ik loop niet met zo'n ding op zak. In tegenstelling tot mijn cameraatje, een Panasonic Lumix waarvan ik er twee heb, dat ik altijd bij me heb.