Afgelopen week was het 50 jaar geleden, dat de eerste Marokkaanse gastarbeiders naar ons land kwamen. In dat jaar werden mij militaire vaardigheden bijgebracht.
Met de integratie van die groep is het behoorlijk misgelopen. Met name met de daaropvolgende generaties. De meesten zetten hun hakken in het zand. Ze volgden geen onderwijs, zijn dus werkloos en gingen het criminele pad op. Hoe anders is het de Indo's vergaan. Hoewel er vanuit de toenmalige regering veel weerstand was tegen de komst / terugkeer van Nederlanders uit het voormalig Indië, hebben die zich zonder morren aangepast. Tot op heden weigert Nederland de toen gedane beloftes na te komen. Toch leidt die laffe houding niet tot grote protesten. Nederland maakt nog steeds dankbaar misbruik van de mentaliteit van de Indo's.
Natuurlijk is er van onze kant dus teleurstelling en boosheid jegens de overheid. Die heeft nog steeds oude beloftes (Molukse kwestie en schadeloosstelling) niet ingelost en laat telkens weer blijken een loopje te nemen met de waarheid. Het alsmaar rekken van zaken heeft sec tot doel te wachten tot het laatste slachtoffer is overleden. Logisch, dat sommigen daartegen in verzet komen. We zijn weliswaar geduldig, maar niet iedereen heeft een onuitputtelijk geduld. Met alle gevolgen van dien. Het is de houding van de overheid, die indirect geleid heeft tot onschuldige slachtoffers (o.a. treinkaping) in Nederland. Die houding is vergelijkbaar met die, die de moord op Pim Fortuyn voorbereidde. Nota bene ingeleid door het zich christelijk noemend CDA.