Over de klimaatcrisis als natuurverschijnsel maak ik me niet zo druk. Er is eerder sprake van een crisis in ons leefklimaat. Zelfs om een rups te bestrijden is het geen probleem bomen te kappen.
In veel sectoren gaat het ronduit slecht. Vanmorgen hoorde ik weer een verhaal over onze gezondheidszorg. Van een patiënte, die niet geholpen kan worden, omdat ze het geld er niet voor heeft. Haar ongemak is niet in haar ziektekostenpolis opgenomen.
Ik herinner me nog de tijd, waarin we van één salaris konden rondkomen. Op basis van dat ene salaris hebben we ook onze woningen (3) gekocht, de laatste in 1996. De zorgkosten waren relatief laag, want er was nog een Ziekenfonds. Ik heb de rente zien stijgen tot wel zo'n 13%. De banken en pensioenfondsen jammeren weliswaar over de te lage rentestand, maar die organisaties doen veel aan beleggen. Daar valt nog gemiddeld zo'n 8% rendement te halen. Dus dat geklaag over de lage rente en ons pensioen is m.i. ongegrond. Er is eerder sprake van klanten voor de gek houden. En het op te grote voer geleefd hebben.
De armoede in Nederland groeit en langzaam zakken we weg in de ellende. En dat alles terwijl Rutte in Spanje vertelt hoe goed we bezig zijn met 'het klimaat'. Maar dat is een ander klimaat. Een hersenschim van grote graaiers, waaronder Rutte c.s.