Toch een lasapparaat

Na lang wikken en wegen en een periode van creatief handelen en boekhouden, heb ik toch maar weer een lasapparaat gekocht. Hoewel het een Chinees is (ziet er ook geel uit), is het apparaat / merk als behoorlijk goed bestempeld door een beroepslasser. Hij testte weliswaar een iets zwaarder model, maar dat maakt mij niet zoveel uit. Toen het apparaat in de aanbieding kwam heb ik nog wat zitten dubben. Maar uiteindelijk heb ik de knoop maar doorgehakt, met het vooruitzicht dat ik die halve knopen na ontvangst weer zou kunnen lassen. Huh?
Zoals wellicht bekend heeft het oude apparaat (uit de jaren 80) het begeven. Sindsdien heb ik het een paar keer node gemist. Laatst ook weer. Maar ja, mijn pensioen is geen vetpot, dus ik moet goed opletten wat ik doe of laat. Trouwens, vooral bij hogere uitgaven ben ik telkens nogal lang aan het dubben : wel of niet doen? Ik ben nu eenmaal niet zo'n impulsief iemand. Altijd maar denken, denken, denken. Zo heb ik bijna een jaar gezocht naar een bepaalde motorfiets. Zoveel geduld kan ik wel opbrengen. En toch kan ik ook vrij gemakkelijk een besluit nemen. Vooral over zaken, die mij geestelijk te veel zouden vermoeien. Komende weken ga ik het nieuwe apparaat uitproberen. Eerst maar lezen en wat video's bekijken. Ik heb er zin in.