De bronnen

Waar komen die verhalen vandaan? Die vraag heb ik al een aantal keren voorgeschoteld gekregen. Welnu, mijn herinneringen bestaan uit twee delen. De in mijn jeugd opgebouwde herinneringen en de latere die ik in telegramstijl in mijn (project)dagboeken opschreef. Vanwege mijn werk in de ict detachering hield ik namelijk dagboeken bij. Daarin stonden per dag en uur(!) in het kort de bijzonderheden genoteerd. Ze hebben geregeld hun nut bewezen. Vooral op momenten dat men mij als ingehuurde kracht ergens van beschuldigde. Sommigen noemden mijn vastleggingen ‘indekken’.  Voor mij waren het ankers.
Het ander, ouder deel van mijn herinneringen is vastgelegd gedurende de periode, waarin ik moest werken aan mijn herstel. Ik moest nare dingen van me afschrijven, maar ook de leuke herinneringen weer naar boven halen. Ik moest beginnen met de nare. De leuke herinneringen zorgden ervoor, dat er weer geluksstofjes in mijn grijze massa aangemaakt werden. Zo werd mij tijdens een van de therapieën verteld. Ik moest dat fijne gevoel van voor de donkere periode terug zien te krijgen. Ik begon toen met het beschrijven van dierbare, leuke herinneringen uit mijn jeugd. Met daarbij het gevoel wat ik op die momenten had. In die periode stuitte ik op dat zeer oude fotootje van Wimmie. Mijn geschrijf heeft er o.a. ook toe geleid, dat er een uitgebreid beeld is ontstaan van onze voorouders.