Terugkijkend op mijn opvoeding, zouden mijn ouders en dan vooral mijn moeder later soms ook zeggen : "Zo heb ik je niet opgevoed!" Ik heb geleerd vooral te luisteren, maar ik ben toch maar begonnen om van me af te bijten. Niet meer die andere wang toekeren, maar terugslaan. Zoiets zou bij haar als brutaal en/of agressief gedrag kunnen overkomen. Ik ben ook niet meer van de 'soedah laat maar' cultuur. Die heb ik verlaten na haar overlijden. Als mij iets niet zint, zeg ik het. Wellicht geholpen door het hart op de tong trekje van mijn pa en zijn manier van opvoeden.
Ik kan me geen gedrag voorstellen dat echt indruist tegen de normen en waarden die mij bijgebracht zijn. Ik ben geen crimineel geworden, ik probeer eerlijk en open te zijn en bereid fouten toe te geven en te herstellen.
Als ouder zijnde stonden de kinderen bij mij voorop. Een schuld aflossen en/of een afspraak nakomen gaat bij mij voor alles. Ik wil nog steeds lekker kunnen slapen en anderen en mezelf recht in de ogen kunnen blijven kijken. Er zijn best situaties waarin ik mijn moeder hoor zuchten : "Nou, nou, moet dat nou zo?" Maar die heb ik als kind zelf ook gehad.