"Goede morgen, met Willem. Ik geef even door dat mijn pc het niet doet." Even is het stil, dan klinkt aan de andere kant van de lijn : "Dat kan niet." Zo'n antwoord had ik helemaal niet verwacht. Ik staar naar het zwarte scherm van mijn pc, tik nog wat op de toetsen (er gebeurt niets) en denk even na. Dan antwoord ik met : "Oké, bedankt!" en hang op.
Nog geen drie minuten later komt de helpdeskmedewerker haastig mijn kantoor binnen en biedt zijn excuses aan voor zijn reactie. Een troost voor hem : toen ik een paar ribben gekneusd had, werd ik ook niet geloofd. Een van de ongelovigen was nota bene een arts. Mij is een paar keer gevraagd of ik weleens gediscrimineerd ben. Toen ik daar wat voorbeelden van gaf, kreeg ik te horen : "Dat geloof ik niet!" Tja, dan zeg ik gelijk : "waarom vraag je mij dat dan?"
Ach, het is mij vaker overkomen, dat ik niet geloofd word. Opvallend genoeg vaak door mensen, die niet zelf te plekke waren toen het gebeurde. Er zijn erbij die toen nog niet eens geboren waren en toch durven te beweren dat ik iets niet ervaren heb of dat het anders was. Haha. Oké, misschien is het wat anders gegaan, maar per saldo klopt het wel. Tot op heden dan. Als het niet gaat over iets wat zich binnen mijn donkere periode en later heeft afgespeeld, weet ik dat mijn geheugen toen nog prima was. En het zijn nu eenmaal mijn herinneringen.
In alle gevallen was het voor mij geen enkele reden om te twijfelen aan mijn geheugen. Hier is een leuk deuntje uit die vervlogen jaren. Niet door Dean 'Drinkin' Martin, maar door Gale Storm (van o.a. Dark Moon) :