Als ik terugkijk op het hele camper gebeuren, dan heb ik niet het gevoel bepaalde dingen anders te gaan doen, als ik de kans daartoe zou krijgen. Ik heb het dan niet over een grotere, duurdere bus. Het gaat over de inrichting en uitrusting. Zoals bekend denk ik vooraf nogal na voordat ik iets ga doen. In mijn benadering ben ik top down gaan werken. Van grof naar fijn. Van een ruw concept naar een gedetailleerd ontwerp en realisatie. De hele operatie heb ik als een project opgestart en afgehandeld. En dat alles onder de gezamenlijke noemer : alles in één keer goed. Noem het maar beroepsdeformatie. Neemt niet weg, dat ik me er prettig onder voel. Ik heb geen last van 'had-ik-maar...' gedachten.
Natuurlijk zijn er fouten gemaakt, maar dat is ook deze mens eigen. Het hoort erbij. Om die redenen heb ik nergens spijt van; het is zoals het is.
Ik heb in het interieur later geen veranderingen aangebracht. De indeling is nog steeds dezelfde. Er zijn wat details aangebracht en/of gewijzigd. Maar alles staat nog op de plek waar het ooit gemonteerd was.
