Erg lastig als je iets graag zou willen doen, maar het niet kan vanwege psychische en/of fysieke beperkingen. Maar we laten ons niet kisten.
De afgelopen weken zijn we weer verder gegaan met het in orde maken van de zolder waar begin dit jaar een dakkapel geplaatst is. De bewoners genoten van hun vakantie, dus konden wij in een lege woning gedurende twee weken onze gang gaan. Omdat het een verrassing moest zijn heb ik daar niet eerder over geschreven. We hebben geplamuurd, geschuurd, geschilderd / gewit, een kraan vervangen, wat klein reparatiewerk gedaan en uiteraard het een en ander aan afval weggebracht naar de milieustraat.
Sonja kon vanwege haar reuma en de whiplash slechts lichte, maar net zo belangrijke werkzaamheden verrichten. Ze wil (gelukkig) ondanks die beperkingen toch in beweging blijven. De reuma betreft de handen en voeten, terwijl de whiplash de bewegingen met het hoofd beperkt. Ze heeft sinds de aanrijding ook last van hoofdpijn. Dus wat afleiding en enige lichaamsbeweging is welkom. Trouwens iemand moet toch ook koffie zetten en voor de lunch zorgen, opmeten, noteren en mij aansturen.... Haha! In het algemeen is het erg plezierig werken als het geheel in je eigen tempo kan en mag.
De zolder is nu een extra kamer geworden. Bijna klaar voor gebruik. Er moet nog een klein stukje vloer gelegd en hier en daar een roller en/of kwast overheen gehaald worden. De bewoners mogen zelf de gordijnen uitzoeken en (kant en klaar) kopen. De gelegde eikenhouten vloer krijgt ook nog een opknapbeurt.
Hoe dan ook onze missie mogen we geslaagd noemen. Na thuiskomst lieten de bewoners ons weten blij verrast te zijn. En dan zijn wij dat ook. Hoera!