Dat kan niet alleen door het warme weer gebeuren, maar ook tijdens voortgangsgesprekken binnen het kader van projecten en cursussen. Toen ik bepaalde opleidingen volgde, moest ik ook met de billen bloot. Soms waren de confrontaties (de cursisten werd een spiegel voorhouden) snoeihard en soms humoristisch. Ik had daar geen moeite mee, want ik wilde nu eenmaal mezelf nog beter leren kennen, me verbeteren en voorbereid zijn op de nieuwe functie. En ach, zelfspot vindt Bruintje ook wel leuk.
Tijdens dat soort sessies heb ik ook cursisten gekend, die huilend of boos weggelopen zijn. Een van hen schold de docent uit, die het gewaagd had te zeggen dat de cursist een kort lontje had.... Een andere cursist had buiten de lesuren om telkens weer een grote mond, bij het schreeuwerige af. Ook zij haakte huilend af. Stoer doen en grienen, zou mijn pa gezegd hebben. Ongeschikt dus voor de functie.
Later leerde ik mensen kennen, die helemaal geen incasseringsvermogen hadden. Die zaten tijdens een discussie over de politiek met tranen in de ogen. Voor hen leek zo'n discussie op een enorme ruzie. Anderen schieten vol als hun kindje een waarschuwing krijgt. Weer anderen krijgen natte ogen als hen een kritische vraag gesteld wordt. Zij ervaren zo'n benadering als bedreigend. Van dat alles heb ik gelukkig geen last (meer).