Zo noem ik het maar. Soms gebeurt het dat ik even iets bij iemand kwijt wil. Op vriendelijke toon, hoor. Zoals vanmorgen, toen ik op een vrij smal deel van het trottoir geblokkeerd werd door een jongetje op een crossfiets. Het ventje kwam met hoge snelheid aangereden en dacht mij te kunnen passeren. Maar de stoep was ter plekke nog geen vier tegels breed vanwege een brede haag en aan de andere kant een geparkeerde auto. Zelf droeg ik op dat moment wat groot spul. Dus er was voor hem geen doorkomen aan.
Ik hield het joch (een jaar of tien) staande, want hij wilde zich tussen mij en de haag wurmen. Een schouderduw had ook gekund, maar ik besloot tot een gesprekje.
Ik vroeg het ventje of ik hem even iets mocht vragen. Dat was goed. Ik vroeg hem of hij hier mocht fietsen. "Nee", zei hij zonder nadenken, "dit is voor mensen die lopen." Ik adviseerde hem voortaan eerst te wachten op de voetgangers en pas dan door te rijden. "Op de stoep hebben voetgangers voorrang", besloot ik. Om het gesprekje leuk af te ronden, maakte ik hem een compliment voor zijn outfit. Hij begon gelijk vrolijk te kijken en zei dat het voetbalkleding van Barcelona is. Hij was op weg om te gaan voetballen. Ik zei : "Doe je best! Met zo'n outfit ga je vast winnen."