Vanmorgen ben ik even naar de weekmarkt hier geweest. Het zit namelijk zo : de Duitse hering zum braten zat mij nog steeds dwars. Figuurlijk. Rond 9.15 uur was ik dus op de markt, waar ik bij de eerste de beste viskraam drie panharingen bestelde. Die heerlijke visjes lagen mij al gebruind en wel vanaf een grote schaal toe te kijken. "U kunt er vier krijgen voor 5 euro", zei de verkoopster. Dat scheelde een euro en.... een panharing meer. Zonder eerst in mijn portemonnee te kijken werden het er dus vier. Ze waren net uit de olie en dus lekker warm. Net als de buitentemperatuur op dat moment. Soms koop ik ze vers en bak ik ze zelf thuis. Dat doe ik liever. Aan de andere kant scheelt gebakken vis weer gedoe.
Met mijn buit ben ik tevreden naar huis gefietst, waar Fenna met de neus omhoog mij extra enthousiast begroette. De geur van panharing vertelt haar iets over graten en staarten, die op haar wachten.
