Lang geleden heb ik een fraaie box met dvd’s van mijn broer gekregen. Voor mijn verjaardag. Het is een box met oude films van Alfred Hitchcock. Daar mochten we in de jaren 50 soms op de tv naar kijken. Op de zaterdagavond. Het begon al met dat sinistere muziekje, waarin het silhouet van Alfred's hoofd getoond werd. Ik herinner me nog een aflevering, waarin iemand voor dood werd verklaard terwijl ie nog leefde. Pas tegen het eind werd ie op de valreep gered, omdat hij zijn vinger kon bewegen. Iets dat iemand bij toeval zag. Pfff! En daarna op trillende beentjes naar boven, naar bed. Joop was ook een liefhebber van films. Nadat we de Mulo hadden verlaten, heeft hij in afwachting van zijn oproep voor militaire dienstplicht als filmoperateur in een bioscoop gewerkt. Ik heb hem een keer daar in die kleine ruimte waar de apparatuur opgesteld stond opgezocht. Toen heeft ie mij haarfijn uitgelegd wat het werk inhield. Hij maakte mij o.a. attent op de speciale tekens in beeld, die aangaven dat een nieuwe spoel gestart moest worden. Dat moest op tijd gebeuren, zodat de kijker daar niets van merkte. En dan al die blikken met films. Schitterend.
Later ging mijn broer op jacht naar dvd’s. We hebben tijdens onze vakantie van die speciale box inmiddels twee films bekeken : 39 Steps en Jamaica Inn. Prachtig hoor, die oude beelden, de techniek van toen en manier van acteren. Tijdens het kijken zag ik weer die speciale tekens, die aangaven dat de filmrol bijna op was en dat een nieuwe moest gaan starten voor een bijna onzichtbare overgang.
Later ging mijn broer op jacht naar dvd’s. We hebben tijdens onze vakantie van die speciale box inmiddels twee films bekeken : 39 Steps en Jamaica Inn. Prachtig hoor, die oude beelden, de techniek van toen en manier van acteren. Tijdens het kijken zag ik weer die speciale tekens, die aangaven dat de filmrol bijna op was en dat een nieuwe moest gaan starten voor een bijna onzichtbare overgang.