Toen en nu

In de loop der tijd zijn veel dingen veranderd. Mensen trouwens ook. Ik vertelde al over de ooievaar, de bloemkool, de vroedvrouw en later de verloskundige. Zo hadden we thuis eerst een theemuts, toen een theelichtje, vervolgens een thermoskan (waarin sommigen ook koffie bewaren) en nu een haal-vier-keer-op-en-neer-theezakje. Bij een vriendje van mij hadden ze heel lang een theemuts. Ze kwam 3x in de week en deed naast het zetten van thee ook nog wat ander huishoudelijkwerk.
Ooit staken we het gas aan met lucifers uit doosjes met een zwaluw of

molen erop. Later kregen we een gasaansteker. Zo'n klik-klak geval dat je met de duim moest bedienen (foto). De vonk werd gemaakt door een vuursteentje, net als toen met de benzine aanstekers. Zo'n kleine vonk zette je hele hand in de fik als je wat te scheutig met de wasbenzine was omgegaan. Later had zo'n apparaatje zelf gas en weer later een batterijtje. Toen kwam er een altijd en eeuwig brandend pitje in het midden van het fornuis. Het kan toeval zijn, maar toen vond de eerste lichte aardbeving in Groningen plaats. Dat extra vlammetje werd opgevolgd door een elektronisch ontstekingspennetje, dat bij de gaspit zat en een vonkje produceerde. Nu hoef je enkel de knop om te draaien, maar die verdwijnt straks ook. Trouwens het hele fornuis verdwijnt straks, want men kookt alsmaar minder. Men gaat over op de kant en klaar maaltijden die in de magnetronoven gaan. Als laatste verdwijnt ook het gas. Al weet niemand precies waarom.