Het lijkt dan meer op in mezelf zitten kletsen. Op die momenten me houden aan de regels heeft geen enkele toegevoegde waarde. Tenzij je je zelfdiscipline aan het opkrikken bent. Dat geldt dan niet voor mij, want ik heb op dat moment een ander doel. Een reisdoel.
Vandaag hebben we gezwommen. Dat mag. We waren achter een camping waar we vaak geweest zijn. Als we die camping verlieten aan de achterzijde, kon je zo het water in. Met Fenna erbij. No problem. Wie vanaf de openbare weg naar het meer komt, krijgt een groot bord te zien, dat o.a. aangeeft dat honden daar niet toegestaan zijn. Maar bij de achterdeur van de camping is geen bord te zien. Er zijn daar veel honden die zwemmen. Sommigen beweren dat het gedoogd wordt. Het klinkt erg flauw wanneer wij bekeurd zouden worden en ik dan zou klagen. Ik weet immers van het bestaan van die borden. Zo'n verbalisant zou kunnen reageren met : "Als iedereen dat zou doen, dan is het hek van de dam." Waarop ik weer zou zeggen : "Maar ik ben niet iedereen!" En dat is dan weer reden voor een slimme verbalisant om te reageren met : "Niet iedereen krijgt een bekeuring, meneer. Alleen u." Dus ga ik maar niet in discussie en laat het bij een zeer duur toegangskaartje. Hoewel, als ik het boetebedrag deel door het aantal keren dat we daar met een hond gezwommen hebben deel, dan is het spotgoedkoop.Een goede smoes zou misschien helpen. "Sorry meneer, maar mijn hondje viel in het water en werd aan haar staart door een snoek meegesleurd. Ik heb haar net weten te redden." Handhavers hebben alle smoezen al eens gehoord. Trouwens ik heb ook vaak het gevoel, dat als ik zou liegen het met grote letters op mijn voorhoofd staat vermeld. Waar zou dat vandaan komen? Sta ik daarom ook altijd met mijn handen op mijn rug in een super- of bouwmarkt te kijken?