Af en toe hoor ik over moeilijk opvoedbare kinderen praten. Gisteren nog. Een moeder van zo'n lastig kind vertelde over een ervaring. Toen zij een keer zo gefrustreerd raakte, gaf ze (door) haar moeilijk opvoedbare zoon een klap voor zijn kop. Wat denk je? Dat joch werd er doodstil van en moeders barstte in tranen uit en bood haar excuses aan. Die moeder had er zelf dus niets van geleerd. Erger, dat 'moeilijk opvoedbare' joch had toch maar weer gewonnen. Ik vond het weer een typisch voorbeeld van een moeder die weinig verstand heeft van opvoeden. Kijk maar naar kinderen die als lastige eters te boek staan. Dat betreft ook ouders, die niet willen doorzetten.
Laten we wel zijn, zelfs een 'moeilijk opvoedbaar' kind zal zich niet 2x branden aan een vuur. Dus dat begrijpen ze wel. Dat wil niet zeggen dat een kind hardhandig aangepakt moet worden, maar dat de opvoeders hun rug recht moeten houden en niet zo emotioneel (vaak medelijden) moeten reageren. Het moeilijk opvoedbare ligt volgens mij niet zozeer aan het kind, maar aan de opvoeders. Die gaan verkeerd om met een kind, waardoor frustraties en woede van het kind inwendig groeien. Er zullen best wel kinderen zijn die echt anders zijn. Toch denk ik dat het gros een verkeerde opvoeding moet zien te doorstaan.