Omdat onze tafel tegen die van hen aan stond, ontging me niet dat hij een flinke bord frieten had besteld met wat kibbeling. Hij vroeg de serveerster om zout. Dat stel stond op ons tafeltje, dus schoof Sonja jet naar hen toe. Toen begon meneer me daar toch even zout te strooien! Ik moest gelijk aan de winter denken. Wat veel zeg! Zo zout heb ik het nog niet gegeten. Zoveel strooi ik niet eens over de frieten als er voor vijf personen in het aluminium frituurvergiet annex -lekbak ligt. Zijn frieten zagen er besneeuwd uit. Je zou denken zien eten doet eten, maar voor mij geldt dat niet. Ik heb nog wel de discipline om op dat soort momenten geen eten te bestellen. Zelfs geen kroket (schreef ie jankend). We hadden elk twee broodjes met kaas en een flesje water meegenomen. Na aankomst (we waren rond het middaguur vertrokken) hebben we die eerst genuttigd. Trouwens ik had geen fysieke inspanning geleverd, omdat ik op de Snor was gekomen. Met een gevulde maag liepen we Harderwijk binnen. Dus last van trek tijdens het bezoek hebben we niet gekregen. Ook al zagen we overal om ons heen mensen eten. Maar ja, zelfdiscipline is en blijft lastig. Of is er ook nog zoiets als Vreetbuienradar.nl?