Het verklaren tot ongewenste aanwezigheid werd niet altijd openlijk en/of direct geuit. Soms gebeurde het in bedekte termen. Zoals na een verhuizing, toen een buurtbewoonster even kwam vertellen dat ze van mening was, dat het niveau in de buurt omlaag was gegaan sinds onze komst. Of een buurman die in een aangeschoten bui vertelde, dat ie ons liever zag gaan dan komen. Maar later bleken wij toch mee te vallen. Weggestuurd worden uit een showroom, omdat de eigenaar-verkoper er vanuit gaat dat je toch geen geld hebt is mij twee keer overkomen. Een soortgelijk geval bij een makelaardij toen we een andere woning wilden kopen. En dan bepaalde sollicitaties en/of intake gesprekken. Stuk voor stuk niet leuk, maar ik kreeg er een dikke huid van. Al was het maar vanuit mijn gedachte : "Jammer, je weet niet wat je mist / misloopt."