Afgelopen week zijn we er weer even geweest. We komen er niet zo vaak en als we gaan, is het om lekker daar in alle rust tussen het groen te wandelen. Fenna gaat dan ook mee, al moet ze wel aangelijnd blijven. Als we daar wandelen horen we enkel de wind door de bomen en het geluid van vogels. Van koekoek tot en met het gehamer van de specht. Prachtig!
Wat ook mooi is om te zien is de herdenkingsplek (foto) zelf, met in het midden een borstbeeld van Wilhelmina.
Alles wordt daar heel keurig bijgehouden. We hoefden geen vuil of stof weg te vegen om de namen op de glazen panelen te kunnen lezen. In november 2006 heb ik daar met onze jongste zoon en een vriendje van hem drie boompjes geplant; voor mijn beide broers en mijn vader. Toen werden ook de glazen panelen onthuld met hun namen en datum van overlijden. Het bos bevindt zich op zo'n 11 km van hier.