Nederland - Duitsland

Al vrij snel concludeerde ik dat Oranje deze wedstrijd niet zou gaan winnen. Ik zag een ouderwets spelend Duitsland en een dito Oranje. Of wel scherp en snel versus weinig geconcentreerd en traag. Met een foutenfestival aan Nederlandse kant en veel ballen naar achteren.
De tweede helft bracht even een opleving die tot de gelijkmaker leidde. Maar toen dook weer het oude Oranje op. Spelers die dachten al aan het eindsignaal en een gelijkspel. Maar ja, Löw gooide nog even Reus in het veld. Wie geregeld de Bundesliga volgt, weet waarom. Niet voor een gelijkspel, maar om te winnen! Maar Oranje sukkelde verder naar de laatste minuten. Met een geregeld arrogant spelende De Jong in de defensie, een mindere Van Dijk en een vaak te trage Denzel Dumfries. Als aanvoerder had ik De Jong en Dumfries een paar keer op hun duvel gegeven.
Eerlijk gezegd moest ik glimlachen toen Duitsland op de valreep naar de winst greep. Ik zat er gewoon op te wachten. Het verlies zal hopelijk een positief effect hebben op Oranje. Voortaan niet meer juichen : 'We zijn er bijna, we zijn er bijna!' Vooral niet tegen Duitsers. Die spelen met een heel andere mentaliteit. Een mentaliteit die enkel voor de winst gaat. Dit Oranje is nog niet zover.