Soms blijft een bepaald liedje in mijn grijze hoofd rondzingen. Een liedje dus. Over het algemeen heb ik geen kwesties aan mijn hoofd, die maar stress veroorzakend blijven rondzingen. Ik neem liever snel een besluit om dat soort van rondzingen te voorkomen. Om het maar zo te zeggen : ik ken mensen die met hun vingers tussen de deur zitten, terwijl hun actie beperkt blijft tot geschreeuw van pijn. Zelf zou ik direct de deur open zwiepen. Het is misschien een wat manke vergelijking, maar wat ik ermee wil zeggen is dat veel 'problemen' eenvoudig opgelost kunnen worden.
Ik begrijp dan ook niet wat mensen ermee winnen, door geen besluiten te nemen. Wie zo draalt beloopt niet alleen de kans op stress, maar laat ook veel kansen voorbijgaan. Zoals bij voorbeeld op een koopjesmarkt. Als ik daar iets leuks of interessants zie, besluit ik niet om maar later terug te komen. Want dan is het zeker weten al verkocht. Ja, soms moet ik snel beslissen tegen het impulsieve aan.
Dat wil niet zeggen dat het mij nooit overkomt, hoor. Maar dan leg ik zoiets snel naast me neer in een vorm van berusting : pech gehad. Ik lig daar geen minuut van wakker. Maar dat kan ook komen vanwege mijn slecht geheugen. Maar zodra iets anders dan een liedje in mijn hoofd gaat rondzingen, neem ik maatregelen om mijn hoofd weer te ontlasten. Uiteraard enkel wanneer ik er iets aan kan doen. Als er niets aan te doen valt, heb ik nergens last van. Niet moeilijk doen.