CCR

Telkens als ik de muziek van Creedence Clearwater Revival hoor, dan denk ik aan mijn militaire dienstplicht terug. Op zich een bijzondere tijd, waarin ik leerde hoe hecht een groep kan worden zonder daar iets speciaals voor hoeven te doen dan samenwerken, elkaar motiveren, stimuleren, respecteren en steunen als het nodig was. Samen uit en samen thuis. Ik denk dat de druk van buitenaf daartoe leidde. Gek dat zo'n hechte groep na anderhalf jaar opeens uiteenvalt en nooit meer bij elkaar komt. Ik heb geen van hen een keer teruggezien of gesproken. Wel een paar van andere groepen. Ik ken de leden van de Bravo groep nog allemaal bij naam en hun persoonlijkheid. Na mijn diensttijd ben ik niet meer zo'n hechte groep tegengekomen. Zelfs de groepen die ik zelf samenstelde kenden niet zo'n sterke teamgeest als de Bravo groep van de C-cie. Waren het de omstandigheden? We waren allemaal onbekend met het fenomeen dienstplicht, de zware opleiding en vooral de druk van een mogelijke nucleaire oorlog en de activiteiten van linkse groeperingen zoals de meedogenloze Baader Meinhof groep (Rote Armee Fraktion). Ik kan me niet herinneren dat we binnen de groep ooit onenigheid hadden.