We kregen onverwacht bezoek van een buurtbewoonster. Ze vertelde dat haar centrale verwarming het niet meer deed. Of ik even wilde komen kijken. Tja, zo gaat dat met de mond tot mond reclame over Willem met de waterpomptang.
Samen zijn we naar haar woning gestapt, want ik wilde haar niet in de kou laten staan. Daar heb ik eerst de warmwaterkranen gecontroleerd. Een kraan drupte een ietsiepietsie. Maar dat was niet de oorzaak. Daarna heb ik het display van de ketel op zolder bekeken. Die gaf geen bijzonderheden. De hoeveelheid water in het systeem zou genoeg moeten zijn. De keteldruk bedroeg 1,7 bar. Het systeem gaf ook geen warm water meer. Omdat de gedupeerde erop stond, heb ik even de helpdesk gebeld. De medewerker vroeg mij op het display wat toetsen in te drukken, om zo de druk van de ketel te kunnen controleren. Die bleek daar lager uit te vallen dan die op de meter in de badkamer : 1,0 bar. Ik kreeg het (logisch) advies het systeem eerst bij te vullen conform de voorschriften.Dat was gemakkelijker gezegd, dan gedaan. De tapkraan bevond zich namelijk achter een wasmachine met daar bovenop een droger. Toen mevrouw even kwam kijken, zei ze : "O, dat weet je nog wel. Dat heb je vorige keer ook al eens gedaan." Ik keek haar wat verbaasd aan en zei : "Dat zou best kunnen, maar dat weet ik niet meer." En zo was het. Toen ik daar zo bezig was, begon me wel een en ander te dagen. Het vulpunt aan de radiator daar was een heel ander dan ik gewend ben. Ik moest ook achter de wasmachine in een zeer beperkte ruimte een wasmachineslang loskoppelen en een vulslang aansluiten. Met een waterpomptang lukte het. Ik kon me dat gedoe van de vorige keer niet meer herinneren.
Na het bijvullen begon het systeem (met automatische ontluchting) weer zijn werk te doen. Er was weer warm water en de radiatoren werden ook weer warm. Ze was dolblij dat het verwarming het weer deed. Rond 22.30 uur was ik weer thuis. Tevreden, want wat is er nou mooier dan iemand een warm gevoel geven?